ANİ

Aniden gelen bir mesajla irkildiğin olur. Mesaj eski sevgilindendir. Satırlarda gördüğün “Seni dün gece rüyamda gördüm” cümlesi, basmakalıp bir yazıdan öteye gitmez. Neymiş efendim, merak etmiş. Neden merak ettin? İçinden sanane bile dediğin olur. Fakat yapamazsın. Sessizlik bürünür etrafına, ya da kalp atışların az da olsa artar. Sonra bir öfke, düşünceler ardı ardına sıralanır. Başlarsın içini dökmeye. Sen alim misin? Ya da ermiş filan? Gördüğün rüyalar ne zamandan beri çıkıyor da, benim haberim yok. Bırak artık bu dolambaçlı oyunları, seni özledim demeye cesaretin yetmiyor da, rüyalarının ardına mı sığınıyorsun? Hadi diyelim ki gerçekten gördün, neyi ne kadar değiştirebilirsin? Hayatımdayken bir faydan olmadı. Uhrevi ortamlardan mı yararın dokunacak? Ben seni anlıyorum. Endişe etme. Çaresiz kalmışsın sen. Sevememişler be yar seni. Öpememişler benlerinden. Kucaklayamamışlar sevgini. Yüzündeki çizgilerin manasını bilememişler. Parçaladın "yalan yar" yüreğimi, boş ver rüyalarını, çayını demledim. Gel yudumlayalım özlemlerine.

Ben sana demedim mi? Özlersin diye. Üzülme artık, dayanamam ben senin mutsuzluğuna, yolun ve bahtın açık olsun. Hayatının her anında.

“Necdet DUMAN”