MERHABA YALNIZLIK,MERHABA SENSİZLİK ,MERHABA ÖLÜM

Göz yaşlarının sel olup aktığı ,gönül yaramın en can acıtan yerine tuz bastığım gecenin karanlığına sığınıyorum acılarımla…

Acıyan her yüreğin bir hikayesi vardır,kimi deli gibi sever,kimi en sevdiklerinin üzerine toprak atar,kimi hayatı pahasına mücadele ettiği insanların beş parasız olduğunu anlar.Herkesin hikayesi farklı olsa da sonuç hiç değişmiyor oda :hayal kırıklığı,mutsuzluk,yalnızlık ve gözyaşıdır…

Biz insanlar neden hep kendimizi en can alıcı yerimizden vururuz,neden hep bizi mutlu eden insanlara hayatların en büyük kazığını atarız,neden kendimizi yalnızlığa mahpus ederiz,neden gözlerimizden akan göz yaşlarına kendimizi boğarız…Saymakla bitmiyor nedenler ama bu nedenlere verecek hiçbir cevabımız yoktur çoğu zaman…

Mutluluk kovaladıkça kaçan bir duygu mudur,yoksa kendimizden kaçması için elimizden gelen her şeyi yaptığımız bir duygu mu?Herkes buna farklı bir cevap verecektir eminim ama yine sonuç değişmeyecektir.Yine kendimizi kandırıp bir başka hikayeye dümen çeviririz.

Hayatımıza soktuğumuz insanlara hep şey bekleriz,gün gelir her şeyimiz o olur ama orda unuttuğumuz bir şey vardır hep o her şeyi beklediğimiz ,her şeyimiz olan insan bize öyle bir tokat vurur ki o güne dek yasadığımız her saniyeye pişman oluruz.Sonra ne mi olur yine yalnızlığa boğuluruz,mutsuzluğa asarız bütün yaşadıklarımızı…

Vakit,yalnızlığın rıhtımında demlenme vakti,vakit,sensizliğin üzerine toprak atma vakti,vakit gözyaşlarımızın içinde kendimizi boğma vakti ve vakit,son nefesimizi verip ölme vaktidir…