HÜZÜNBAZ BİR YALNIZLIK
Umudun birer birer tükendiği bir hayatın birer elçileriyiz yaşadığımız bu hayatta.Korkularımızdan titrek bir yürekle kaçarken,hayal kırıklıklarımza yakalanıyoruz her geçen günden sonra...
Hüzünbaz aşklar yaşıyoruz her birimiz ve enteresan olan ise yaşadığımız bu aşklardan hep yenilgiyle ayrılıyor; adeta yenilgilere doyamıyoruz.Karanlığa gömüyoruz bütün umutlarımızı,kendi mezarını kazıyan bir canlı misali...
Ayrılıkların acısını bütün damarlarımızda yaşıyoruz,sokağa çıkıp insanların gözlerine baktığımız zaman her birinin gözlerinde ayrı bir dram,ayrı bir yalnızlık,ayrı bir hayal kırıklığı var;kimisi hayatını adadığı insanı elleriyle başkasına hediye etmiş,kimisi istemediği bu hayatta istemediği insanla beraber,kimisi ise ölümüne sevdiği halde sevdiğinden ayrı bir şehirde yaşıyor;ama hepsinin ortak duyguları var:yalnızlık,özlem,hüzün,hayal kırıklıkları...
Hepimiz ayrı bir dünyanın aynı vatandaşlarıyız aslında,yaşamlarımız,yaşadığımız yerler,umutlarımız,hayallerimiz farklı da olsa yaşadığımız duygular aynı ve o duygular çerçevesinde gelişir hayatımız.Kaybolsa da,yitirilse de,tükense de hepimiz yaşadığımız bu hayatı yaşamak zorundayız asıl acı olanda bu aslında ,bir şeye zorunlu olmak ve ona mahkum olmak,o mahkumiyet sonucunda da kendi mezarımızı kazıp kendimizi gömmek...
Her karanlığın ardı aydınlıkta olsa biz duygu insanlarının hayatı hep karanlık ve hep hüzün olacak...
Hüzünbaz aşklar yaşıyoruz her birimiz ve enteresan olan ise yaşadığımız bu aşklardan hep yenilgiyle ayrılıyor; adeta yenilgilere doyamıyoruz.Karanlığa gömüyoruz bütün umutlarımızı,kendi mezarını kazıyan bir canlı misali...
Ayrılıkların acısını bütün damarlarımızda yaşıyoruz,sokağa çıkıp insanların gözlerine baktığımız zaman her birinin gözlerinde ayrı bir dram,ayrı bir yalnızlık,ayrı bir hayal kırıklığı var;kimisi hayatını adadığı insanı elleriyle başkasına hediye etmiş,kimisi istemediği bu hayatta istemediği insanla beraber,kimisi ise ölümüne sevdiği halde sevdiğinden ayrı bir şehirde yaşıyor;ama hepsinin ortak duyguları var:yalnızlık,özlem,hüzün,hayal kırıklıkları...
Hepimiz ayrı bir dünyanın aynı vatandaşlarıyız aslında,yaşamlarımız,yaşadığımız yerler,umutlarımız,hayallerimiz farklı da olsa yaşadığımız duygular aynı ve o duygular çerçevesinde gelişir hayatımız.Kaybolsa da,yitirilse de,tükense de hepimiz yaşadığımız bu hayatı yaşamak zorundayız asıl acı olanda bu aslında ,bir şeye zorunlu olmak ve ona mahkum olmak,o mahkumiyet sonucunda da kendi mezarımızı kazıp kendimizi gömmek...
Her karanlığın ardı aydınlıkta olsa biz duygu insanlarının hayatı hep karanlık ve hep hüzün olacak...
Yorumlar
Yorum Gönder