Sessiz Çığlık

Artık duyuramıyoruz çığlıklarımızı kimseye, hatta kimse duymasın diye mi hep kuytu köşelerde akıyor göz yaşlarımız. Biliyoruz ki; herkesin yükü ağır kendine, kimse kimsenin göz yaşını bile taşımak istemiyor bugünlerde. “Neyin var” diye başlayan sözler “zamanla geçer” ile bitiyor. Göz yaşları tükendikçe ve kurudukça yanaklarımızdaki damlalar, istemesek de o insan yanımız yaşlanıyor zamanla.
Anlayacak bir yürekten geçtik de, ağlayacak bir omuz bile bulmakta zorlanır olduk..